Malarstwo jest najlepiej zachowaną dziedziną sztuki etruskiej. Przez długi czas było traktowane jako odbicie greckiego malarstwa ściennego. Liczne freski figuralne zdobiły wnętrza grobowców. Najstarsze, pochodzące aż z VII i VI w. p.n.e. są stworzone w stylu orientalnym, a ich tematyka to sceny rodzajowe i sceny z mitów greckich. W najstarszych grobach nie pokrywano ścian tynkiem, tylko malowano rozwodnioną farbą zmieszaną z substancją klejącą. Z czasem warstwa tynku do ścian i płyt terakotowych stawała się coraz grubsza (nawet 2 cm). Po nałożeniu tynku szykowano ściany, zaznaczając sznurem maczanym w farbie, linie pomiędzy fryzami figuralnymi i roślinnymi. Po zaznaczeniu głównych obszarów motywów, ostrym narzędziem wykonywano pierwszy szkic kompozycji elementów. Zarówno szkic, jak i nakładanie farb odbywało się jeszcze przed wyschnięciem tynku. Bezpośrednie nałożenie farby zastosowano w dekoracji płyt terakotowych (pinakes). Używano farb roślinnych i mineralnych. Biel uzyskiwano z wapna, a czerń z węgla drzewnego. Farby niebieskie i zielone były zawsze bardzo drogie, stosowano je rzadko i oszczędnie. Najchętniej malowano kolorem czerwonym.

Malarstwo ścienne Etrusków

Malarstwo jest najlepiej zachowaną dziedziną sztuki etruskiej. Przez długi czas było traktowane jako odbicie greckiego malarstwa ściennego. Liczne freski figuralne zdobiły wnętrza grobowców. Najstarsze, pochodzące aż z VII i VI w. p.n.e. są stworzone w stylu orientalnym, a ich tematyka to sceny rodzajowe i sceny z mitów greckich. W najstarszych grobach nie pokrywano ścian tynkiem, tylko malowano rozwodnioną farbą zmieszaną z substancją klejącą. Z czasem warstwa tynku do ścian i płyt terakotowych stawała się coraz grubsza (nawet 2 cm). Po nałożeniu tynku szykowano ściany, zaznaczając sznurem maczanym w farbie, linie pomiędzy fryzami figuralnymi i roślinnymi. Po zaznaczeniu głównych obszarów motywów, ostrym narzędziem wykonywano pierwszy szkic kompozycji elementów. Zarówno szkic, jak i nakładanie farb odbywało się jeszcze przed wyschnięciem tynku. Bezpośrednie nałożenie farby zastosowano w dekoracji płyt terakotowych (pinakes). Używano farb roślinnych i mineralnych. Biel uzyskiwano z wapna, a czerń z węgla drzewnego. Farby niebieskie i zielone były zawsze bardzo drogie, stosowano je rzadko i oszczędnie. Najchętniej malowano kolorem czerwonym.
Spis treści

Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku – podręcznik historii sztuki w Polskim Języku Migowym.

Sztuka narodziła się na ścianach prehistorycznych jaskiń, w postaci niezwykłych rysunków naskalnych. Sztuki plastyczne są od zawsze obecne w codziennym życiu. Piękno jest wokół nas i nie trzeba być artystą, by je doceniać i się nim zachwycać. Historia sztuki jest bardzo ważnym elementem ogólnej wiedzy o świecie i kulturze. Bez sztuki nie byłoby piękna.

Projekt „Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku – podręcznik historii sztuki w Polskim Języku Migowym” – jest to seria filmów edukacyjnych w języku migowym, opowiadająca o wybranych najciekawszych artystach, zabytkach i okresach z epoki prehistorycznej i antyku.

Filmy są udostępniane na kanale YouTube pn. Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku, celem upowszechniania tej wiedzy wśród samych osób głuchych jak i ich otoczenia, czyli tłumaczy, edukatorów. W ostatnich latach dostępność wiedzy i edukacji w Polskim Języku Migowym się znacząco zwiększyła, ale nadal jest to kropla w morzu potrzeb.

W ostatnich latach powstała także Encyklopedia Sztuki w Polskim Języku Migowym – leksykon podstawowych, najczęściej używanych pojęć z historii sztuki.

Niniejszy projekt stanowi bardzo ważne jej dopełnienie. Projekt ten ma atut edukacyjny w zakresie słownictwa języka migowego w obszarze historii sztuki dla przyszłych i obecnych tłumaczy języka migowego jak i dla osób uczących się tego języka.

Link do pobrania publikacji elektronicznej „Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku”:

pomysł, opracowanie i realizacja projektu, opracowanie zagadnień i definicji:
Agnieszka Kołodziejczak

tłumaczenie na Polski Język Migowy:
Marek Krzysztof Lasecki, Tomasz Grabowski, Monika Kozub, Daniel Kotowski

kamera i montaż:
Olgierd Koczorowski

opracowanie graficzne e-publikacji:
Tomasz Grabowski

konsultacje eksperckie:
Marek Krzysztof Lasecki, prof. Aneta Pawłowska (Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Łódzkiego)

współpraca ekspercka:
Grupa Artystów Głuchych

Projekt dofinansowany w ramach projektu grantowego pn. „Inkubacja innowacji społecznych w obszarze kształcenia ustawicznego osób dorosłych” realizowanego w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój 2014-2020 przez Stowarzyszenie Instytut Nowych Technologii w Łodzi.

E-publikacja przeznaczona wyłącznie do bezpłatnego użytkowania. Filmy udostępniane na zasadach licencji Creative Commons Uznanie Autorstwa — Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowa Licencja Publiczna (treść licencji dostępna na stronie: http://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/pl/legalcode) z wyjątkiem zdjęć, dla których licencje zostały odrębnie określone.

Łódź 2018-2019