WZORNICTWO PRZEMYSŁOWE — jest to nazwa projektowania wzorów dla wyrobów przemysłowych i podnoszenie estetyki i jakości produkcji przemysłowej. Najsłynniejszą szkołą wzornictwa przemysłowego była w latach 20 XX wieku uczelnia artystyczna Bauhaus. Związani z nią wykładowcy: artyści i architekci to m.in. Walter Gropius, László Moholy-Nagy, Ludwig Mies van der Rohe, propagujący zasadę funkcjonalizmu, tworzenie form typowych a zarazem niezwykle starannie opracowanych. W dawnym ZSRR w tym samym okresie działała szkoła wzornictwa Wchutiemas kształcąca plastyków dla potrzeb przemysłu. W latach 50 XX wieku nastąpił rozwój włoskiego wzornictwa przemysłowego, które charakteryzowało się ekstrawagancją, odejściem od funkcjonalizmu, „szczerości materiału” i czytelności formy. W Polsce najpierw powstawały towarzystwa sztuki użytkowej i później po II wojnie światowej wydziały form przemysłowych na uczelniach (m.in. w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych im. Strzemińskiego w Łodzi). Obecnie słowo wyparte przez ang. design.
