TKACTWO – dział przemysłu włókienniczego i rzemiosła zajmujący się wytwarzaniem tkanin oraz ich wykończeniem. Od czasu neolitu poziome warsztaty tkackie jak i pionowe, praktycznie w niezmienionej formie dotrwały do współczesności i nadal są wykorzystywane w mniej rozwiniętych regionach świata lub do tkactwa artystycznego i ludowego. Pierwsze krosno mechaniczne powstało w końcu XVIII w. Na przełomie XVIII i XIX w. Joseph Marie Jacquard opracował mechanizm, który dawał możliwość tkania wielkoformatowych wzorów. Wzór tkaniny programowany był przy użyciu specjalnych kart perforowanych. Mechanizmy te nazwano od jego nazwiska – mechanizmami żakarda lub maszynami żakarda. Tkaniny tworzone przy użyciu tych maszyn nazwano tkaninami żakardowymi. W II połowie XIX w. wprowadzono kolejne udoskonalenia, które doprowadziły do dalszego rozwoju przemysłu włókienniczego. Pierwotnie wytwarzano tkaniny wyłącznie z włókien naturalnych pochodzenia roślinnego – len, konopie, bawełna, pokrzywa i zwierzęcego – wełna owcza, kozia, wielbłądzia, lam. W XX w. opracowano tworzywa sztuczne, które weszły do powszechnego użytku w latach 40 i 50 (nylon, bistor, sztuczny jedwab) oraz w latach 70 i 80 XX w. – polar i lycra. Osoba zajmująca się tkactwem to tkacz lub tkaczka.
