REWITALIZACJA, z łac. re-+vita – przywrócenie do życia, ożywienie – zespół działań urbanistycznych i planistycznych koordynowanych przez lokalną administrację samorządową, których celem jest społeczne, architektoniczne, planistyczne i ekonomiczne przekształcenie danego obszaru będącego w stanie kryzysu wynikającego z niekorzystnych czynników ekonomiczno-społecznych. Rewitalizacja jest pojęciem stosowanym najczęściej w odniesieniu do części miasta lub zespołu obiektów budowlanych, które utraciły częściowo swoją pierwotną funkcję i przeznaczenie np. poprzemysłowych: celem jest znalezienie dla nich nowego zastosowania i doprowadzenie do stanu, w którym obszary zmieniają swoją funkcję. Poprawia się też ich funkcjonalność, estetyka, wygoda użytkowania i jakość życia w rewitalizowanym obszarze. Pierwsze projekty rewitalizacji realizowane były w Europie od II połowy XIX w.: Wielka Przebudowa Paryża w latach 1852-1870 zrealizowana przez Georgesa Husmana. W Polsce w ostatnich latach przeprowadzono wiele kompleksowych rewitalizacji np.: Wyspy Młyńskiej w Bydgoszczy, terenów pokopalnianych przekształconych w nową siedzibę Muzeum Śląskiego w Katowicach, zabytkowej elektrociepłowni EC1 w Łodzi.
