REALIZM MAGICZNY — był to prąd w sztuce europejskiej i amerykańskiej. Nazwę wywodzi się od niemieckiego historyka sztuki Franza Roha, który użył jej w tytule swojej książki w 1925 roku w odniesieniu do twórczości artystów bliskich Nowej Rzeczywistości (Neue Sachlichkeit, kierunek w sztuce niemieckiej okresu międzywojennego), ale nawiązujących też do XIX-wiecznego niemieckiego malarstwa romantycznego. Głównym czynnikiem wyróżniającym nurt było odwoływanie się do wyobraźni, operowanie tym co dziwne, niezwykłe, zaskakujące, nawiązywanie do legend i mitów oraz lokalnych tradycji. Przedstawicielami tego nurtu byli m.in. Giorgio de Chirico, René Magritte.
