ORNAMENT, z łac. ornamentum ozdoba – motyw lub zespół drobnych motywów zdobniczych stosowanych w architekturze i innych sztukach plastycznych. Może występować w formie pasów (o układzie ciągłym lub rytmicznym), wypełniać określone pola (symetrycznie lub asymetrycznie) albo pokrywać jednolicie całą powierzchnię przedmiotu. Ornament jest często stosowany jako element podziału, ram dla kompozycji czy też dla podkreślenia kształtu przedmiotu. Podstawową cechą ornamentu jest zasada polegająca na odrzuceniu czynnika ilustracyjnego i operowaniu czystą formą. Rozróżnia się przede wszystkim ornament geometryczny, roślinny i zwierzęcy. Motywami ornamentu są też często postacie ludzkie, fragmenty architektoniczne, pismo, znaki symboliczne lub magiczne, czasem konkretne przedmioty. Niezwykle bogata ornamentyka wykształciła się w sztuce islamu (maureska, arabeska). Znajomość ornamentu jest pomocna w odróżnieniu stylów artystycznych oraz przy datowaniu zabytków. W sztuce nowoczesnej ornament stracił swoje dominujące znaczenie, stał się tylko dodatkiem dekoracyjnym w sztukach architektonicznych i plastycznych.
