KONSTRUKTYWIZM — w szerszym znaczeniu, zwłaszcza w architekturze, podkreślenie funkcjonalnej, celowej konstrukcji; ogólna zasada kształtowania bryły zgodnie z logiką konstrukcji. W węższym znaczeniu kierunek w sztuce awangardowej, rozwijający się w latach 20. i 30. XX wieku w Rosji, którego twórcą był Władimir Tatlin. Hasłem stała się tu synteza sztuki, nauki i wiedzy technicznej. Pierwszym sztandarowym dziełem konstruktywizmu był projekt Pomnika ku czci III Międzynarodówki Władimira Tatlina (1919–1920). W Polsce idee konstruktywizmu podejmowały kolejne ugrupowania awangardowe w II połowie lat 20. i w latach 30. XX wieku: Blok, Praesens, grupa a. r. i czołówka polskich awangardowych architektów, członków Praesensu: Bohdan Lachert, Helena i Szymon Syrkusowie, Józef Szanajca. Celem grupy było propagowanie nowych prądów w architekturze i sztuce oraz współpraca architektów z malarzami.
