DADAIZM — międzynarodowy, radykalny ruch artystyczny zainicjowany ok. 1915 roku przez artystów i pisarzy europejskich i amerykańskich. Był reakcją na obowiązujące dotąd formy życia społecznego i kulturalnego. U jego podstaw leżało poczucie rozpadu cywilizacji dotkniętej wojną światową. Dadaizm zrodził się w Zurychu, w neutralnej wobec działań wojennych Szwajcarii, gdzie przed zawieruchą wojenną i prześladowaniami schroniło się wielu artystów z różnych krajów. Skupieni byli wokół poety Tristana Tzary i malarza Hansa Arpa. Podobną postawę przejawiali artyści amerykańscy: Alfred Stieglitz, Francis Picabia, Man Ray czy najsłynniejszy dadaista Marcel Duchamp. Nazwa ruchu została ukuta w Europie i pochodzi od przypadkowo znalezionego w słowniku słowa dada zapożyczonego z gwary dziecięcej, a oznaczającego zabawkę konika. Dadaiści występowali przeciwko racjonalizmowi i estetyzmowi w życiu i sztuce, w zamian proponując antysztukę. Chętnie posługiwali się absurdem, dowcipem, drwiną, kpiąc z odbiorców i krytyków, propagując ready-made (z ang. gotowy przedmiot), chętnie posługiwali się również fotomontażem. Najsłynniejszą pracą ready-made, ikoną dadaizmu i sztuki nowoczesnej, jest pisuar wystawiony przez Duchampa i zatytułowany Fontanna.
