Miasto rzymskie było zaprojektowane w bardzo przemyślany sposób z regularnym planem, ulicami przecinającymi się pod kątem prostym i z rynkiem – forum, na którym znajdowały się najważniejsze budynki. Istniały dwa typy budowli: budowle świeckie i budowle religijne. Do typowych budowli miasta rzymskiego należały m.in.: – domy prywatne (wille bogatych patrycjuszy) z atrium (dziedziniec ze stawem pośrodku) i perystylem (wewnętrzny ogród z kolumnowym portykiem) oraz posadzkami mozaikowymi i ścianami pokrytymi freskami (np. domy w Pompejach i Herkulanum) – świątynie rzymskie inspirowane architekturą grecką i etruską – szczególnie popularny był styl koryncki – bazyliki budowane na planie prostokąta z kolumnami oraz z podwyższeniem (trybunałem) dla urzędników, w celu zawierania umów handlowych i rozpraw sądowych – amfiteatry (kilkupiętrowe budynki na planie koła) do oglądania walk gladiatorów i walk zwierząt – teatry rzymskie inspirowane półkolistymi teatrami greckimi oraz odeony (mniejsze teatry przykryte dachami) np. Koloseum – cyrki z torami wyścigowymi dla rydwanów, kształtem zbliżone do dzisiejszych stadionów – łaźnie (termy) – wielkie budynki z biblioteką, basenami, ogrodami i boiskami sportowymi do celów wypoczynkowych (np. Termy Karakalli) – pomniki – łuki triumfalne – grobowce – monumentalne mauzolea o kolistym kształcie i podziemne grobowce kute w tufie wulkanicznym czyli katakumby.

Budowle rzymskie

Miasto rzymskie było zaprojektowane w bardzo przemyślany sposób z regularnym planem, ulicami przecinającymi się pod kątem prostym i z rynkiem – forum, na którym znajdowały się najważniejsze budynki. Istniały dwa typy budowli: budowle świeckie i budowle religijne. Do typowych budowli miasta rzymskiego należały m.in.:

  • domy prywatne (wille bogatych patrycjuszy) z atrium (dziedziniec ze stawem pośrodku) i perystylem (wewnętrzny ogród z kolumnowym portykiem) oraz posadzkami mozaikowymi i ścianami pokrytymi freskami (np. domy w Pompejach i Herkulanum)
  • świątynie rzymskie inspirowane architekturą grecką i etruską – szczególnie popularny był styl koryncki
  • bazyliki budowane na planie prostokąta z kolumnami oraz z podwyższeniem (trybunałem) dla urzędników, w celu zawierania umów handlowych i rozpraw sądowych
  • amfiteatry (kilkupiętrowe budynki na planie koła) do oglądania walk gladiatorów i walk zwierząt
  • teatry rzymskie inspirowane półkolistymi teatrami greckimi oraz odeony (mniejsze teatry przykryte dachami) np. Koloseum
  • cyrki z torami wyścigowymi dla rydwanów, kształtem zbliżone do dzisiejszych stadionów
  • łaźnie (termy) – wielkie budynki z biblioteką, basenami, ogrodami i boiskami sportowymi do celów wypoczynkowych (np. Termy Karakalli)
  • pomniki – łuki triumfalne
  • grobowce – monumentalne mauzolea o kolistym kształcie i podziemne grobowce kute w tufie wulkanicznym czyli katakumby.
Spis treści

Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku – podręcznik historii sztuki w Polskim Języku Migowym.

Sztuka narodziła się na ścianach prehistorycznych jaskiń, w postaci niezwykłych rysunków naskalnych. Sztuki plastyczne są od zawsze obecne w codziennym życiu. Piękno jest wokół nas i nie trzeba być artystą, by je doceniać i się nim zachwycać. Historia sztuki jest bardzo ważnym elementem ogólnej wiedzy o świecie i kulturze. Bez sztuki nie byłoby piękna.

Projekt „Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku – podręcznik historii sztuki w Polskim Języku Migowym” – jest to seria filmów edukacyjnych w języku migowym, opowiadająca o wybranych najciekawszych artystach, zabytkach i okresach z epoki prehistorycznej i antyku.

Filmy są udostępniane na kanale YouTube pn. Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku, celem upowszechniania tej wiedzy wśród samych osób głuchych jak i ich otoczenia, czyli tłumaczy, edukatorów. W ostatnich latach dostępność wiedzy i edukacji w Polskim Języku Migowym się znacząco zwiększyła, ale nadal jest to kropla w morzu potrzeb.

W ostatnich latach powstała także Encyklopedia Sztuki w Polskim Języku Migowym – leksykon podstawowych, najczęściej używanych pojęć z historii sztuki.

Niniejszy projekt stanowi bardzo ważne jej dopełnienie. Projekt ten ma atut edukacyjny w zakresie słownictwa języka migowego w obszarze historii sztuki dla przyszłych i obecnych tłumaczy języka migowego jak i dla osób uczących się tego języka.

Link do pobrania publikacji elektronicznej „Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku”:

pomysł, opracowanie i realizacja projektu, opracowanie zagadnień i definicji:
Agnieszka Kołodziejczak

tłumaczenie na Polski Język Migowy:
Marek Krzysztof Lasecki, Tomasz Grabowski, Monika Kozub, Daniel Kotowski

kamera i montaż:
Olgierd Koczorowski

opracowanie graficzne e-publikacji:
Tomasz Grabowski

konsultacje eksperckie:
Marek Krzysztof Lasecki, prof. Aneta Pawłowska (Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Łódzkiego)

współpraca ekspercka:
Grupa Artystów Głuchych

Projekt dofinansowany w ramach projektu grantowego pn. „Inkubacja innowacji społecznych w obszarze kształcenia ustawicznego osób dorosłych” realizowanego w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój 2014-2020 przez Stowarzyszenie Instytut Nowych Technologii w Łodzi.

E-publikacja przeznaczona wyłącznie do bezpłatnego użytkowania. Filmy udostępniane na zasadach licencji Creative Commons Uznanie Autorstwa — Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowa Licencja Publiczna (treść licencji dostępna na stronie: http://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/pl/legalcode) z wyjątkiem zdjęć, dla których licencje zostały odrębnie określone.

Łódź 2018-2019