Afrodyta z Melos, znana jako Wenus z Milo, to marmurowa rzeźba z okresu hellenistycznego z ok. 130–100 r. p.n.e. Jest eksponowana w Luwrze. Została znaleziona przez greckiego wieśniaka Jorgosa w 1820 r. w okolicach teatru na terenie akropolu w Adamas, głównym porcie greckiej wyspy Milos w archipelagu Cyklad. Posąg został kupiony przez francuskiego ambasadora w Turcji, markiza de Rivière, który sprezentował Wenus królowi Ludwikowi XVIII. Od 1821 r. posąg znajduje się w Luwrze. Figura wykonana jest z dwóch bloków z marmuru paryjskiego (z wyspy Paros) i składa się z kilku części wyrzeźbionych oddzielnie. Ma 2,02 m wysokości. Półnaga bogini ma szatę opuszczoną poniżej bioder. Lewa noga jest na czymś wsparta. Przypuszcza się, że na żółwiu. Kiedyś w lewej ręce trzymała prawdopodobnie jabłko, a ręka była wsparta na kolumnie podtrzymującej jej ciężar. Pierwotnie była pomalowana i ozdobiona metalową bransoletą, kolczykami i opaską na czole. Jednak, ani farba, ani ozdoby nie zachowały się do dnia dzisiejszego (zostały po nich tylko otwory do mocowania) Jest to rzeźba anonimowego twórcy ze szkoły Rodos z około 130–100 r. p.n.e. Niektórzy badacze przypuszczają, że twórcą mógł być Agesandros z Rodos.

Wenus z Milo

Afrodyta z Melos, znana jako Wenus z Milo, to marmurowa rzeźba z okresu hellenistycznego z ok. 130–100 r. p.n.e. Jest eksponowana w Luwrze. Została znaleziona przez greckiego wieśniaka Jorgosa w 1820 r. w okolicach teatru na terenie akropolu w Adamas, głównym porcie greckiej wyspy Milos w archipelagu Cyklad. Posąg został kupiony przez francuskiego ambasadora w Turcji, markiza de Rivière, który sprezentował Wenus królowi Ludwikowi XVIII. Od 1821 r. posąg znajduje się w Luwrze. Figura wykonana jest z dwóch bloków z marmuru paryjskiego (z wyspy Paros) i składa się z kilku części wyrzeźbionych oddzielnie. Ma 2,02 m wysokości. Półnaga bogini ma szatę opuszczoną poniżej bioder. Lewa noga jest na czymś wsparta. Przypuszcza się, że na żółwiu. Kiedyś w lewej ręce trzymała prawdopodobnie jabłko, a ręka była wsparta na kolumnie podtrzymującej jej ciężar. Pierwotnie była pomalowana i ozdobiona metalową bransoletą, kolczykami i opaską na czole. Jednak, ani farba, ani ozdoby nie zachowały się do dnia dzisiejszego (zostały po nich tylko otwory do mocowania) Jest to rzeźba anonimowego twórcy ze szkoły Rodos z około 130–100 r. p.n.e. Niektórzy badacze przypuszczają, że twórcą mógł być Agesandros z Rodos.
Spis treści

Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku – podręcznik historii sztuki w Polskim Języku Migowym.

Sztuka narodziła się na ścianach prehistorycznych jaskiń, w postaci niezwykłych rysunków naskalnych. Sztuki plastyczne są od zawsze obecne w codziennym życiu. Piękno jest wokół nas i nie trzeba być artystą, by je doceniać i się nim zachwycać. Historia sztuki jest bardzo ważnym elementem ogólnej wiedzy o świecie i kulturze. Bez sztuki nie byłoby piękna.

Projekt „Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku – podręcznik historii sztuki w Polskim Języku Migowym” – jest to seria filmów edukacyjnych w języku migowym, opowiadająca o wybranych najciekawszych artystach, zabytkach i okresach z epoki prehistorycznej i antyku.

Filmy są udostępniane na kanale YouTube pn. Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku, celem upowszechniania tej wiedzy wśród samych osób głuchych jak i ich otoczenia, czyli tłumaczy, edukatorów. W ostatnich latach dostępność wiedzy i edukacji w Polskim Języku Migowym się znacząco zwiększyła, ale nadal jest to kropla w morzu potrzeb.

W ostatnich latach powstała także Encyklopedia Sztuki w Polskim Języku Migowym – leksykon podstawowych, najczęściej używanych pojęć z historii sztuki.

Niniejszy projekt stanowi bardzo ważne jej dopełnienie. Projekt ten ma atut edukacyjny w zakresie słownictwa języka migowego w obszarze historii sztuki dla przyszłych i obecnych tłumaczy języka migowego jak i dla osób uczących się tego języka.

Link do pobrania publikacji elektronicznej „Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku”:

pomysł, opracowanie i realizacja projektu, opracowanie zagadnień i definicji:
Agnieszka Kołodziejczak

tłumaczenie na Polski Język Migowy:
Marek Krzysztof Lasecki, Tomasz Grabowski, Monika Kozub, Daniel Kotowski

kamera i montaż:
Olgierd Koczorowski

opracowanie graficzne e-publikacji:
Tomasz Grabowski

konsultacje eksperckie:
Marek Krzysztof Lasecki, prof. Aneta Pawłowska (Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Łódzkiego)

współpraca ekspercka:
Grupa Artystów Głuchych

Projekt dofinansowany w ramach projektu grantowego pn. „Inkubacja innowacji społecznych w obszarze kształcenia ustawicznego osób dorosłych” realizowanego w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój 2014-2020 przez Stowarzyszenie Instytut Nowych Technologii w Łodzi.

E-publikacja przeznaczona wyłącznie do bezpłatnego użytkowania. Filmy udostępniane na zasadach licencji Creative Commons Uznanie Autorstwa — Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowa Licencja Publiczna (treść licencji dostępna na stronie: http://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/pl/legalcode) z wyjątkiem zdjęć, dla których licencje zostały odrębnie określone.

Łódź 2018-2019