Z czasem było coraz mniej przykładów malarstwa jaskiniowego, a na jego miejscu pojawia się sztuka użytkowa. Początkowo kawałki skórek, kości, muszelek, korzeni roślin lub gliny były traktowane jako biżuteria, potem w epoce brązu i żelaza pojawiają się ozdoby z metalu.
Nosiły je przede wszystkim kobiety, także mężczyźni, ponieważ biżuteria była rozumiana jako trofeum myśliwskie lub łowieckie. Potem zaczęto ją nosić jako ozdobę lub jako ochronę przed złymi mocami. Najbardziej charakterystycznym rodzajem rzeźby była rzeźba drobna, najczęściej o kształtach kobiecych. Takim przykładem jest Dama z Brassempouy – miniaturowe (3,5 cm wys.) popiersie kobiety wykonane z kości słoniowej, datowane pomiędzy 31 000 a 24 000 p.n.e. (górny paleolit). Uważa się, że jest to pierwsza w dziejach wyrzeźbiona twarz ludzka. Została znaleziona w jaskini Grotte du Pape, niedaleko miejscowości Brassempouy we Francji. Aktualnie przechowywana w zbiorach Narodowego Muzeum Archeologicznego w Saint-Germain-en-Laye (Francja).
Z czasem było coraz mniej przykładów malarstwa jaskiniowego, a na jego miejscu pojawia się sztuka użytkowa. Początkowo kawałki skórek, kości, muszelek, korzeni roślin lub gliny były traktowane jako biżuteria, potem w epoce brązu i żelaza pojawiają się ozdoby z metalu.
Nosiły je przede wszystkim kobiety, także mężczyźni, ponieważ biżuteria była rozumiana jako trofeum myśliwskie lub łowieckie. Potem zaczęto ją nosić jako ozdobę lub jako ochronę przed złymi mocami. Najbardziej charakterystycznym rodzajem rzeźby była rzeźba drobna, najczęściej o kształtach kobiecych. Takim przykładem jest Dama z Brassempouy – miniaturowe (3,5 cm wys.) popiersie kobiety wykonane z kości słoniowej, datowane pomiędzy 31 000 a 24 000 p.n.e. (górny paleolit). Uważa się, że jest to pierwsza w dziejach wyrzeźbiona twarz ludzka. Została znaleziona w jaskini Grotte du Pape, niedaleko miejscowości Brassempouy we Francji. Aktualnie przechowywana w zbiorach Narodowego Muzeum Archeologicznego w Saint-Germain-en-Laye (Francja).
Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku – podręcznik historii sztuki w Polskim Języku Migowym.
Sztuka narodziła się na ścianach prehistorycznych jaskiń, w postaci niezwykłych rysunków naskalnych. Sztuki plastyczne są od zawsze obecne w codziennym życiu. Piękno jest wokół nas i nie trzeba być artystą, by je doceniać i się nim zachwycać. Historia sztuki jest bardzo ważnym elementem ogólnej wiedzy o świecie i kulturze. Bez sztuki nie byłoby piękna.
Projekt „Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku – podręcznik historii sztuki w Polskim Języku Migowym” – jest to seria filmów edukacyjnych w języku migowym, opowiadająca o wybranych najciekawszych artystach, zabytkach i okresach z epoki prehistorycznej i antyku.
Filmy są udostępniane na kanale YouTube pn. Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku, celem upowszechniania tej wiedzy wśród samych osób głuchych jak i ich otoczenia, czyli tłumaczy, edukatorów. W ostatnich latach dostępność wiedzy i edukacji w Polskim Języku Migowym się znacząco zwiększyła, ale nadal jest to kropla w morzu potrzeb.
W ostatnich latach powstała także Encyklopedia Sztuki w Polskim Języku Migowym – leksykon podstawowych, najczęściej używanych pojęć z historii sztuki.
Niniejszy projekt stanowi bardzo ważne jej dopełnienie. Projekt ten ma atut edukacyjny w zakresie słownictwa języka migowego w obszarze historii sztuki dla przyszłych i obecnych tłumaczy języka migowego jak i dla osób uczących się tego języka.
pomysł, opracowanie i realizacja projektu, opracowanie zagadnień i definicji:
Agnieszka Kołodziejczak
tłumaczenie na Polski Język Migowy:
Marek Krzysztof Lasecki, Tomasz Grabowski, Monika Kozub, Daniel Kotowski
kamera i montaż:
Olgierd Koczorowski
opracowanie graficzne e-publikacji:
Tomasz Grabowski
konsultacje eksperckie:
Marek Krzysztof Lasecki, prof. Aneta Pawłowska (Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Łódzkiego)
współpraca ekspercka:
Grupa Artystów Głuchych
Projekt dofinansowany w ramach projektu grantowego pn. „Inkubacja innowacji społecznych w obszarze kształcenia ustawicznego osób dorosłych” realizowanego w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój 2014-2020 przez Stowarzyszenie Instytut Nowych Technologii w Łodzi.
E-publikacja przeznaczona wyłącznie do bezpłatnego użytkowania. Filmy udostępniane na zasadach licencji Creative Commons Uznanie Autorstwa — Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowa Licencja Publiczna (treść licencji dostępna na stronie: http://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/pl/legalcode) z wyjątkiem zdjęć, dla których licencje zostały odrębnie określone.
Łódź 2018-2019