EMALIA – substancja szklista, przezroczysta lub kryjąca, bezbarwna lub barwiona, którą pokrywa się w wysokiej temperaturze przedmioty metalowe. Nagły rozkwit życia świeckiego w połowie XII wieku spowodował wzmożoną produkcję złotniczych przedmiotów kultowych: relikwiarzy, kielichów i pastorałów, które uzupełniała biżuteria. Popularna wtedy była emalia żłobkowa, gdzie w materiale miedzianym ryto zagłębienia wypełniane następnie emalią. Na początku XVI w. rozwinęła się pochodząca z Włoch technika emalii malarskiej z granatowym tłem i białą dekoracją. Ośrodkiem tego nowego sposobu produkcji było Limoges (Francja), gdzie użyto nieznanych dotąd efektów polegających na śmiałych kontrastach kolorystycznych.
