ROKOKO — jest to nurt w sztuce europejskiej XVIII wieku uważany za ostatnią fazę baroku. Zmysłowość, erotyzm, wyrafinowany smak artystyczny, sentymentalizm były charakterystyczne dla kultury dworskiej tego okresu. Powstawały pałacyki, wille, pawilony parkowe. Wnętrza stały się mniejsze, intymne. W ornamentyce dominował motyw rocaille – formy przypominające muszle, kogucie grzebienie i płomienie. W malarstwie dominowały sceny zabaw dworskich, sceny mitologiczne i maskarady. Obrazy miały na ogół małe formaty a ich kolorystyka była jasna i stonowana. Przedstawicielami rokoka byli m.in. Antoine Watteau, Franciszek Boucher, Jean Fragonard. Nastąpił rozkwit techniki – pastelu, stosowanej głównie w malarstwie portretowym.
