HIPERREALIZM – z gr. hyper: nad, ponad. Kierunek w sztuce przeżywający rozkwit w Stanach Zjednoczonych na początku lat 70. Ukształtował się w opozycji do nurtów, marginalizujących znaczenie treści przedstawienia. Cechuje go niezwykła, można powiedzieć fotograficzna, wierność w odtwarzaniu wybranych motywów. Malarze hiperrealiści malowali według fotografii, posuwając się nawet do projekcji zdjęcia na płótno z użyciem epidiaskopu. Ich tematami stawały się najczęściej sceny z otaczającej twórców rzeczywistości: widoki ulic, witryny sklepów, samochody, motocykle, czy nawet fragmenty karoserii, zderzaków wraz z naturalistycznymi refleksami i odbiciami, jak w obrazach jednego z najbardziej znanych artystów nurtu Richarda Estesa. Kierunek ten obejmuje również rzeźbę, która posunięta do granic wierności sprawia, że trudno odróżnić dzieło rzeźbiarzy od realnych postaci (np. prace Duane’a Hansona).
